Świąteczna odsłona programu duszpastersko – terapeutycznego „Duchowość” w tarnogórskim areszcie

„Moralność człowieka zależy od zdolności współodczuwania z innymi ludźmi, wykształcenia oraz więzi i potrzeb społecznych (…) żadna religia nie jest do tego potrzebna. Człowiek byłby zaiste żałosną istotą, gdyby kierował się w życiu wyłącznie strachem przed karą i nadzieją na nagrodę po śmierci” (Albert Einstein).

Przyjaźń, która przynosi świąteczne owoce

    Administracja Aresztu Śledczego w Tarnowskich Górach może się poszczycić wieloletnią już przyjaźnią z ks. Ryszardem Pieronem, pastorem Kościoła Ewangelicko – Augsburskiego, kapelanem Ewangelickiego Duszpasterstwa Więziennego w Diecezji Katowickiej.
    Od pięciu lat przyjaźń ta owocuje realizacją, na terenie tarnogórskiej jednostki penitencjarnej, programu duszpastersko – terapeutycznego pn.: „Duchowość”.
    Tegoroczna edycja programu została tak zaplanowana, by jego finał miał miejsce w okresie poprzedzającym Święta Bożego Narodzenia. Spotkanie kończące piątą już edycję „Duchowości” stało się więc okazją do śpiewania kolęd, a także złożenia sobie świątecznych życzeń.
    Wśród składających życzenia byli nie tylko prowadzący program pastor Ryszard Pieron oraz wychowawca ds. kulturalno – oświatowych st. kpr. Joanna Filipiak, ale również dyrektor Aresztu Śledczego w Tarnowskich Górach ppłk Zdzisław Figura.  

Pomysł na program

    Pomysł powstania programu zrodził się kilka lat temu [Ustka 2011r. – Konferencja Ewangelickiego Duszpasterstwa Więziennego], w wyniku współpracy kapelanów Ewangelickiego Duszpasterstwa Więziennego [EDWI] z terapeutami realizującymi swoje obowiązki zawodowe w jednostkach penitencjarnych naszego kraju. W prowadzonym procesie resocjalizacji, wskazali oni bowiem na potrzebę uzupełnienia działań terapeutycznych elementami uniwersalnej duchowości.
    Współcześnie, zagadnienia duchowości człowieka są integralną częścią zarówno pracy ze skazanymi jak i procesu szkolenia terapeutów więziennictwa.
    Istota rozwoju duchowego opiera się na indywidualnych ścieżkach poznania, wykraczających poza religie instytucjonalne i masowe wierzenia. Ludzie z zasady różnią się od siebie – posiadają własne doświadczenia i poglądy – ich wewnętrzna duchowość jest więc charakterystyczna dla każdego z osobna. Z tego powodu na świecie istnieje wiele tradycji duchowych; każda ścieżka rozwoju osobistego i duchowego jest na swój sposób unikalna.
    Duchowość to ta sfera, w której człowiek stawia sobie pytanie o to, kim jest i po co żyje. Duchowość jest zatem zdolnością do odkrycia i zrozumienia tajemnicy człowieka i sensu jego życia. Dzięki temu duchowość może stać się centralnym systemem zarządzania życiem. Dopóki dana osoba nie rozwinie sfery duchowej, dopóty nie może zająć dojrzałej postawy wobec siebie, wobec świata i życia. Nie można przecież zająć dojrzałej postawy wobec rzeczywistości, nad którą dany człowiek nie zastanawia się i której się nie rozumie. Ponadto duchowość okazuje się czymś niezastąpionym, gdyż człowiek nie może zrozumieć samego siebie z jakiejkolwiek innej perspektywy niż perspektywa duchowa.
    W naszym społeczeństwie nastąpiło niemal programowe zawężenie ludzkich pragnień i aspiracji do koncentracji na ciele i na dobrym samopoczuciu emocjonalnym za każdą cenę. Środki przekazu, czasopisma dla dzieci i młodzieży, reklamy, dominująca mentalność i moda promują styl życia, który wyłącza duchowość, a przez to zawęża ludzkie pragnienia do sfery cielesnej i emocjonalnej, co prowadzi do różnego rodzaju uzależnień. Dominuje obecnie człowiek ciała i emocji kosztem człowieka ducha.

„Duchowości” czym jest i jakie są jego cele

    Program duszpastersko – terapeutyczny „Duchowość” został przygotowany przez kapelanów EDWI we współpracy ze specjalistami z zakresu duszpasterstwa, psychologii oraz filozofii religii. Jest to cykl dziesięciu opracowanych spotkań opartych na uniwersalnych metaforach „drogi” oraz „dłoni”.
    Projekt ma charakter interkonfesyjny, a jego celem jest wzbudzenie refleksji nad duchowością oraz odkrywanie doświadczeń kształtującymi obraz życia i świata w procesie podejmowania decyzji. Czy, aby nie o tym wspomina art. 67§1 kkw., czyż nie takie są cele wykonania kary pozbawienia wolności.


zdjęcia i tekst:
kpt. Roman MALCHRZYK
Rzecznik Prasowy
Dyrektora Aresztu Śledczego
w Tarnowskich Górach.

[wykorzystano materiały
udostępnione przez młodszego
wychowawcy ds. kulturalno – oświatowych
– st. kpr. Joannę FILIPIAK].

Leave a Reply

You must be logged in to post a comment.